Schuld (Simone van der Vlugt) 

Korte inhoud 

Zoë, een meisje van 13 jaar, is door de scheiding van haar ouders in een ander dorp gaan wonen. Alles is nieuw voor Zoë: een nieuw huis, een nieuwe school, nieuwe vrienden. Evi, de hartsvriendin van Zoë, is verongelukt bij een jumping. Zoë mist Evi enorm, en ze voelt zich ook schuldig om de dood van Evi. Ook denkt ze met weemoed aan haar vroegere leven in Gouda, toen Evi nog leefde en haar ouders nog samen waren . Zoë probeert haar leven op de rails te krijgen in haar nieuwe omgeving, maar haar paranormale gaven spelen haar hierbij parten.

Situering

Het verhaal speelt zich af in het dorpje Hoorn in Nederland. De eerste bladzijden beschrijven het verloop  van Zoë’s eerste schooldag in haar nieuwe middelbare school. Verder worden de ervaringen en gedachten van Zoë beschreven: de omgang met de vrienden op school, de situatie thuis, het hunkeren naar haar vroegere leven in Gouda, de visioenen die te pas en te onpas komen opdraven en het haar niet gemakkelijk maken.

Thematiek

De titel van het boek ‘Schuld’ zegt eigenlijk al veel over het hoofdthema. Zoë worstelt doorheen het hele verhaal met een knagend schuldgevoel over de dood van Evi. Doordat Zoë helderziend is, wist ze immers op voorhand dat Evi iets zou overkomen op de jumping. Evi wist dat Zoë een noodlottige afloop had voorspeld, maar zij had op aanraden van vriendinnen dan toch meegedaan aan de jumping.  Na de dood van Evi werd Zoë verweten dat ze Evi zenuwachtig had gemaakt door dergelijke voorspellingen te doen, dat het dus onrechtstreeks haar fout was. Het dilemma of Zoë de dood van haar vriendin al dan niet had kunnen voorkomen, is als een fijne draad geweven door heel het boek.

Eigen mening

Het boek is geschreven in een eenvoudige taal en leest zeer vlot. De flashbacks worden telkens cursief weergegeven, om een duidelijke scheiding aan te geven tussen heden en verleden, niet overbodig voor een jong lezerspubliek lijkt mij. 

Voor een Vlaming valt het wel op dat het boek is geschreven door een Nederlandse auteur, want het doorspekt met typische woorden van onze Noorderburen: de brugklas, patatlucht, een spijkerbroek, een kaassouflé,…met momenten vond ik het boek echt wel té Hollands.  

Op zich heeft het verhaal weinig om het lijf. De helderziendheid van Zoë brengt nog wat spanning omdat je niet weet of haar visioenen al dan niet zullen uitkomen. Je komt als lezer echter bedrogen uit, want vele deuren worden in het boek wel opengezet, maar niet gesloten. Zo heeft Zoë visioenen over een mogelijke zwangerschap van de nieuwe vriendin van haar vader, maar het onderwerp wordt voor de rest doodgezwegen. Ivar de gothicjongen is zo ‘raar’ omdat hij problemen heeft thuis, maar ook daar blijft het bij wat mysterieus gezwets waar je nooit het fijne van weet. Dat Zoë haar schuldgevoel een plaats kan geven wordt op het einde van het boek duidelijk, maar de auteur laat volgens mij heel wat mogelijkheden liggen om de aangeraakte personages verder uit te diepen.