Perenbomen bloeien wit (Gerbrand Bakker)

Korte inhoud

Het boek vertelt het verhaal van drie jongens en hun vader, alsook van de hond Daan.. Kees en Klaas zijn tweelingbroers, Gerson is drie jaar jonger dan zijn broers. Zij worden grootgebracht door hun vader Gerard gezien zij op jonge leeftijd in de steek gelaten werden door hun moeder.  Het boek beschrijft in grote lijnen de jeugd van de jongens, waarin het lievelingsspelletje van de broers ‘zwart’ primeert: met de ogen gesloten, toelopen op een plaats die op voorhand is afgesproken. Het verhaal krijgt een bruuske wending wanneer zij op weg naar hun grootouders een auto-ongeval krijgen. Gerson, intussen bijna 14 jaar,  heeft hierbij de grootste klap opgevangen. Wanneer hij het ziekenhuis verlaat ziet zijn leven er totaal anders uit: hij is blind voor het leven. Samen met zijn broers en zijn vader moet hij willens nillens de draad opnieuw opnemen, maar niets is meer hetzelfde.  Er is een leven vóór en ná het ongeluk, en dat is een harde confrontatie voor Gerson zelf, maar ook voor iedereen die hem omringt.   

Situering

Het verhaal speelt zich af in een klein dorpje op het platteland. De broers wonen met hun vader in een boerderijwoning. Elke boom heeft zijn specifieke geur en geluid, elk voorwerp heeft zijn eigen specifieke plaats in de tuin. Dat ieder de omgeving als zijn broekzak kent, is één van voorwaarden om het spel ‘zwart’ te kunnen spelen. Het boek beschrijft de levensloop van de drie jongens en hun vader, vanaf het moment dat Gerson peuter was, tot iets na de 14^e verjaardag van Gerson.

Thematiek 

Het verhaal beschrijft het ‘zorgeloze’ leven van de kinderen, de natuur, de snotkleurige auto waar vader Gerard zo aan gehecht is…De afwezige moeder wordt meermaals benadrukt in het boek, zonder daarbij een hoofdrol te spelen.

De titel "Perenbomen bloeien wit” verwijst naar het gesprek dat werd gevoerd in de auto net voor het ongeluk. Gerson had aan zijn vader gevraagd om van de autosnelweg af te gaan om zodoende de bloeiwijze van de perenbomen te kunnen bewonderen. Ze zagen allerlei bomen met witte bloesems, en volgens Gerson en zijn vader waren het perenbomen, volgens de tweelingbroers waren het appelbomen. Drie maanden na het ongeval rijden ze opnieuw voorbij het bewuste kruispunt waar het ongeval plaatsvond. Kees vraagt om af te wijken van de autosnelweg , waarna ze kunnen vaststellen dat perenbomen effectief wit bloeien, alleen kan Gerson het niet meer zien.

.

Eigen mening

Het boek is geschreven in een toegankelijke taal, zonder moeilijke woorden. Na het fatale ongeluk verandert het dagelijkse  leven en is niets meer hetzelfde. Er is nog steeds datzelfde boerderijtje met diezelfde bomen en geluiden, maar het heeft door de blindheid van Gerson allemaal een wrange bijsmaak. Dat gevoel wordt door de juiste woorden heel krachtig beschreven in het boek. Ook het spelletje ‘zwart’ is nu geen spelletje meer voor Gerson, maar de brute realiteit. Een mooie zinspeling met ook –alweer- een heel dubbele en wrange bodem: blind ‘zwart’ spelen is niet meer hetzelfde. De blindheid van Gerson wordt heel pakkend beschreven. Je merkt het aan details: als de zon schijnt, zien wij een rode gloed als wij de ogen sluiten, maar Gerson ziet alleen maar…zwart. Kleine dingen die hij moet missen. In één keer is alles weg. Als lezer word je meegetrokken in de denkwereld van  Gerson, die heel beklijvend geschreven is. De 14^everjaardag van Gerson, voor het eerst als blinde jongen, is tegelijk zo triest maar zo goedbedoeld dat het bijna een ‘In de Gloria’scenario is.  Een mooi boek, zonder happy end, maar met beklijvende passages.