Het huis van eb en vloed (Ed Franck)

Korte inhoud

 Manouk is een zeventienjarig meisje dat verloren loopt in haar eigen wereld. Als enig kind probeert ze zo weinig mogelijk thuis te zijn omdat ze wil ontsnappen aan de schijnwereld die haar ouders ophouden. Haar ouders leven volledig naast elkaar, maar ze hebben het lef niet om er iets aan te doen. Manouk kan hier moeilijk mee om en gaat vaak wandelen in de buurt van de abdij om rust te vinden. Op een dag leert ze daar Arne kennen. Arne is een jonge fotograaf die woont in een armtierig huisje met de naam ‘eb en vloed’. Naarmate ze elkaar beter leren kennen, wordt Manouk verliefd op Arne. De mysterieuze kant van Arne trekt haar enerzijds aan, maar tegelijk stoot Arne haar keihard af, alsof hij haar niet wil binnenlaten in zijn wereld. Dit alles maakt Manouk nog onzekerder dan ze al was. Met korte notities wil Manouk greep krijgen op wat haar thuis en bij Arne overkomt, maar tegelijk beseft ze dat woorden geen soelaas bieden om te ontsnappen aan haar leefomgeving.

Situering

Het verhaal begint in medias res en speelt zich uitsluitend af in het heden. Het verhaal is opgebouwd rond de thuissituatie van Manouk en rond de mysterieuze verhouding die groeit tussen Manouk en Arne. De locatie die vaak terugkeert in het boek is de site van de abdij en het huis van Arne, gelegen op fietsafstand van Manouks thuisbasis. Manouk schrijft geregeld dagboekfragmenten, die in cursief lettertype worden aangegeven in het boek.  Deze dagboekfragmenten worden geschreven vanuit het ik-personage. Het verhaal an sich wordt verteld vanuit de alwetende hij-verteller. Het boek bevat veel poëtische omschrijvingen die best wel treffend zijn. Haar gevoel over Arne omschrijft Manouk als volgt: “Arne is een boek dat ik wil lezen, maar op de pagina’s staat een geheimschrift. Hij wil me de code niet geven.” In amper twee zinnen vat de schrijver een emotie samen die allesomvattend en tegelijk moeilijk te omschrijven is.

Thematiek

De titel van het boek ‘huis van eb en vloed’ verwijst naar de naam van het armtierige huisje waarin Arne woont. Tegelijk zijn eb en vloed twee tegengestelden, en kan dit ook verwijzen naar de tegenstellingen die zich afspelen tussen Manouk en Arne. De potentiële liefde die in de lucht hangt tussen beiden, wordt afgeblokt door Arne. Manouk wil wel liefde voelen voor Arne, maar hij laat haar niet toe. Dat gegeven maakt haar nerveus en onzeker, maar ook nieuwsgierig. Manouk en Arne lijken goed op elkaar, want ze kunnen beiden niet over hun problemen praten en ze verstoppen zich erachter. Het hoe en waarom van de ongepaste reacties van Arne wordt pas duidelijk naar het einde van het verhaal, wanneer Anouk de ware toedracht verneemt via zijn schoonzus. Hoewel Manouk dit ontluikende liefdesgevoel heerlijk vindt, beseft zij maar al te goed dat ze niet wil stranden in dergelijke relatie van aantrekking en afstoting. Een parallel is hier te trekken met de ouders van Manouk, waar elke vorm van liefde ontbreekt, terwijl ze toch een relatie hebben en de kracht niet vinden om elkaar los te laten. Bovendien laat de schrijver een opening naar de vraag of er ooit wel liefde is geweest tussen haar ouders. Johan Swinnen, de overleden vriend van haar vader, duikt immers op in het verhaal en laat vermoeden dat haar moeder met haar vader is getrouwd als vervanger van Johan Swinnen, en dus niet uit liefde.

Eigen mening

'Het huis van eb en vloed' is een vlot geschreven adolescentenroman. Ik heb het op twee avonden uitgelezen. De auteur Ed Franck kreeg een Boekenwelp voor dit poëtische boek, en dit is wel verdiend. Hoewel het personage in het boek slechts 17 jaar is, weet ze in enkele woorden gevoelens te omschrijven die ikzelf amper zou kunnen verwoorden, laat staan in enkele zinnen. Terwijl ikzelf hoegenaamd geen poëziekenner ben, heeft dit boek me wel weten te bekoren. Het verhaal is misschien wat mager, en ook de ontknoping is weinig spannend, maar toch vond ik het allesbehalve een saai boek. De twee hoofdpersonages in dit boek zijn geen doorsneetieners, maar eerder twee zonderlinge types van het filosofische en eerder deprimerende type. De thuissituatie van Manouk is in die zin meer realistisch, sommige jongeren zullen vermoedelijk met gelijkaardige problemen thuis te maken hebben. Wie echter belust is op spanning en sensatie komt van een kale reis thuis. Ik ben er dan ook van overtuigd dat dit boek evenveel voor-als tegenstanders zal hebben, zeker in het adolescentenpubliek. Maar als je ‘t mij vraagt, dan ben ik voorstander.