Vijfduizend kilometer per seconde
Manuele Fior is een Italiaanse auteur en tekenaar die met ‘Vijfduizend kilometer per seconde’ een stripalbum heeft gemaakt voor een breed publiek. Dit album sleepte in 2011 de prijs voor het beste stripalbum van het Europese stripfestival Angoulême in de wacht. Manuele Fior schreef eerder 3 albums, maar ‘Vijfduizend kilometer per seconde’ is het eerste werk dat werd vertaald naar het Nederlands.
Het verhaal neemt de lezer op sleeptouw doorheen de levens van hoofdpersonages Lucia en Piero. Zij worstelen met vragen rond levenskeuzes. Doorheen de puberteit en midlifecrisis klampen zij zich vast aan hun gevoelens voor elkaar terwijl ze het tegelijk ook voor elkaar ontkennen. In het album speelt de auteur met ruimte en tijd. De personages maken enorme tijdssprongen van pubertijd naar middelbare leeftijd en terug, maar ook wordt er gesprongen tussen verschillende locaties. De titel ‘Vijfduizend kilometer per seconde’ verwijst naar de de levens van Lucia en Piero die steeds verder van mekaar geleefd worden. Ze maken beiden andere keuzes, terwijl de herinneringen aan elkaar en de verlangens naar elkaar levend blijven. De auteur schetst op een subtiele manier de evolutie van beide personages, maar hij maakt tegelijk ook duidelijk dat voor hen alles uiteindelijk bij hetzelfde blijft.
Opvallend is de hippe aquarelachtige tekenstijl met een opvallend kleurgebruik. Elk hoofdstuk bestaat uit een verschillend kleurenpalet, waarbij de kleuren de sfeer van het hoofdstuk bepalen. Het zinderende geel weerspiegelt de hitte van Italië. De koele overweldigende natuur van Noorwegen komt tot uiting via blauwgroene tinten. Bruinrode tinten loodsen Piero dan weer binnen in het exotische Caïro. De kaders zijn erg traditioneel, meestal van dezelfde grootte, waarbij de tekeningen het verhaal ondersteunen. De eerste bladzijden in het boek zijn felgeel gekleurd en gaan over de jeugd van Lucia en Piero. Het boek eindigt met diezelfde geelgekleurde bladzijden: het is een flashback naar hun jeugdjaren. Hierin schuilt heimwee naar vroeger, maar volgens mij ook het besef dat ze de verkeerde keuze hebben gemaakt. Ze gaan echter verder met het leiden van hun eigen leven, omdat dat nu eenmaal gemakkelijker is.
Of het album een aanrader is? Als je ’t mij vraagt wel: er is weinig fysieke actie, maar het verhaal blijft boeien dankzij de uitgewerkte interactie tussen de verschillende personages. Het is een verhaal van gemiste kansen, verloren dromen en onmogelijke liefdes. Ik vond het zelf een leuk boek, maar of de doorsnee man hiervoor zou storm lopen, dat trek ik sterk in twijfel. Een ideaal script voor een serie op Vijf TV, zegt dat genoeg?