Lief Leven (Alice Munro)

‘De verhalen van Munro spelen zich vaak af in kleine stadjes, waar de overlevingsstrijd van mensen van mensen vaak uitmondt in relatieproblemen en morele conflicten’ stond er te lezen in het juryverslag van van het Nobelprijscomité. Een waarheid als een koe, want ook in 'Lief leven' draait alles rond morele conflicten.

'Lief leven', een boek geschreven door de Canadese koningin van het korte verhaal, bevat tien “neutrale” verhalen waarin hoofdpersonages voorkomen met uiteenlopende achtergronden. Verschillende generaties, elk met hun eigen tekortkomingen, komen aan bod. Alle personages in ‘Lief leven’, man of vrouw, jong of oud, maken iets mee waardoor hun leven min of meer op zijn kop wordt gezet. Haar hoofdpersonages zijn voornamelijk vrouwen die door het lot, omstandigheden of door een allesoverheersende liefde uit koers geslagen worden. De tegenstellingen die eigen zijn aan dergelijke hartstochtelijke avonturen zijn duidelijk haar terrein. Zo is er de jonge getrouwde dichteres die op een literair feestje halsoverkop verliefd wordt op een columnist. Zodra de kans zich voordoet neemt ze samen met haar dochtertje de trein en reist hem achterna. Ook erg intens is het verhaal van de vrouw die haar degelijke maar saaie man inruilt voor een vrijgevochten hippie. Ze laat haar nette rijtjeshuis achter en gaat in een stacaravan wonen. Haar oudste dochtertje ervaart de achteruitgang vooral in materiële zin. Het jongste kind vertelt het verhaal, zich niet zo goed bewust van de draagwijdte. Jaren nadien komt ze de hippie terug tegen. “Het gaat erom gelukkig te zijn”, zei hij. “Wat er ook gebeurt. (…) Het zal je steeds makkelijker afgaan.” Bij dit verhaal geeft Munro de lezer een inkijk in het hoofd van een verwarde, oude vrouw en van een jonge, werklustige zwerver. De bundel bevat ook vier “erg persoonlijke” verhalen die –zoals ze zelf zegt- autobiografisch zijn wat gevoelens betreft, maar niet 100% wat feiten betreft.